ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Νέα

Γιώργος Γκουτσίδης στο voria.gr για τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα: "Ζεις μονάχα δύο φορές"

Ο κύκλος ζωής της επιχειρηματικής δραστηριότητας, εκτός από τη γένεση και τη λειτουργία των οντοτήτων, συμπεριλαμβάνει αναπόφευκτα και τη λύση ή την με οποιονδήποτε τρόπο εκκαθάρισή τους. Απρόβλεπτα γεγονότα, κρίσεις, ακόμη και μεταβολές που αφορούν σε υπηρεσίες, προϊόντα ή καταναλωτικές συνήθειες είναι σε θέση να ανατρέψουν οποιοδήποτε προγραμματισμό και να επιφέρουν δυσμενείς συνέπειες σε προσωπικό επίπεδο για κάθε εμπλεκόμενο. Εμφανίζεται τότε η ανάγκη να ρυθμισθούν με δεσμευτικό τρόπο οι σχέσεις οφειλέτη, πιστωτή, αλλά και των πιστωτών μεταξύ τους. Όπως κάθε αναγκαστική παρέμβαση στον ιδιωτικό βίο, αυτή θα πρέπει να γίνεται τηρώντας την αναλογία μέσου – σκοπού και με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο νομοθέτης για ακόμη μια φορά καλείται να σταθμίσει τα αντιτιθέμενα συμφέροντα και να τα εξισορροπήσει εμπεδώνοντας στο σύνολο των «εμπλεκομένων (stakeholders)» το αίσθημα της δικαιοσύνης.

Προς την κατεύθυνση αυτή με τον ν. 4738/2020 που ήδη δημοσιεύθηκε και ισχύει, αναδιατάσσονται υπό τον μεθοδολογικό τύπο ενιαίου νομοθετήματος με τη μορφή Κώδικα το σύνολο των μέχρι σήμερα δικαστικών και εξωδίκων διαδικασιών πρόληψης και αντιμετώπισης αφερεγγυότητας, τόσο φυσικών, όσο και νομικών προσώπων, ενώ το πρώτον αποκτούν στην ελληνική έννομη τάξη πτωχευτική ικανότητα φυσικά πρόσωπα για μη εμπορικά χρέη. Στον ως άνω Κώδικα εντάσσονται και οι ρυθμιστικές διατάξεις περί διαχειριστών αφερεγγυότητας που πρόκειται να αντικαταστήσουν τον θεσμό του συνδίκου πτώχευσης. Κάθε άλλη αντίθετη διάταξη πρόκειται να καταργηθεί από τη δημοσίευση του νόμου ή από 1.1.2021 αντίστοιχα κατά τα οριζόμενα στις μεταβατικές διατάξεις.

Η διάρθρωση του νομοθετήματος φανερώνει την κατ’ αρχήν πρόθεση και βούληση του νομοθέτη φαινόμενα αφερεγγυότητας να αντιμετωπίζονται προληπτικά και η πτώχευση, όπως εφαρμόζεται μέχρι σήμερα, να αποτελεί «το ύστατο καταφύγιο (last resort)». Μεσολαβούν διαδικασίες, όπως ο ήδη γνωστός εξωδικαστικός μηχανισμός, που πάντως μέχρι σήμερα δεν έχει αποδώσει στην πράξη και όχι με ευθύνη των οφειλετών, καθώς και οι συμφωνίες εξυγίανσης που επικυρώνονται δικαστικά. Ως καινοτομία του νέου Κώδικα επισημαίνεται και ο θεσμός της «μικροπτώχευσης» αρμοδιότητας Ειρηνοδικείου. Λαμβάνοντας ως δεδομένο τη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, ατομικές και προσωπικές επιχειρήσεις θα υπαχθούν στο καθεστώς αυτό, ζητούμενο όμως θα αποτελεί το κατά πόσο τα -ήδη καταπονημένα- Ειρηνοδικεία θα είναι σε θέση από πλευράς ανθρώπινων και υλικών πόρων να ανταποκριθούν σε ένα επιπρόσθετο αντικείμενο.

Τέλος, άξια αναφοράς σαφώς και αποτελεί η αντικατάσταση του μηχανισμού προστασίας πρώτης κατοικίας του οφειλέτη (ν. 3869/2010 όπως διαδοχικά τροποποιήθηκε) με τη διαδικασία μεταβίβασης της κυριότητας του ακινήτου σε φορέα ειδικού σκοπού και την εκ νέου μίσθωση -του ιδίου ακινήτου- από τον οφειλέτη, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο διατηρεί το δικαίωμα οίκησης για διάστημα δώδεκα ετών, με τις μηνιαίες καταβολές να άγονται προς εξόφληση της οφειλής. Πρόκειται για διάταξη που ήδη έχει εγείρει δικαιολογημένη μέχρι ενός σημείου κριτική και χρήζει βελτίωσης, ιδίως ως προς τη διασάφηση των κριτηρίων ένταξης σε αυτή.

Συμπερασματικά, ο τίτλος του υπό ψήφιση Κώδικα τυγχάνει φιλόδοξος. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι «ζεις μονάχα δυο φορές», για να δούμε και αν υπάρχει «δεύτερη ευκαιρία».


Πηγή: https://www.voria.gr/article/zis-monacha-dio-fores---arthro-gia-ton-ptocheftiko-kodika